...ผมชื่อ ธนเทพ ปฏิพิมพาคมเกิดเมื่อ วันที่ ๓๐ พฤษภาคม พ.ศ.๒๔๙๕ ...
...บิดาชื่อ พล.ต.ท.ชัยยงค์ ปฏิพิมพาคม...
...มารดาชื่อ นางอุษา ศรีดามา...
...ครอบครัวของผมมีทั้งหมด ๕ คน...
...คนที่ ๑. นางนงเยาว์ ทรัพย์ประดิษฐ์
๒. นางพิมประไพ จันทร์สืบ
๓. นายมงคล ปฏิพิมพาคม
๔. นางแน่งน้อย ศรีดามา
๕. อ.ธนเทพ ปฏิพิมพาคม
...ผมเป็นลูกชายคนสุดท้อง...ในตระกูล ได้รับการตามใจมาแต่เยาว์วัย
จนน่าที่จะเสียผู้เสียคนแต่ด้วยเมื่ออายุได้ ๕ ขวบ...
บิดาได้อบรมสั่งสอนโดยการ ให้ลูกๆทุกคนก่อนที่จะเข้านอนให้ไป
รวมตัวกันที่ห้องพระ...ในนั้นจะมีหนังสือสวดมนต์อยู่ด้วย...
คุณพ่อก็จะบอกให้ทุกคนสวดมนต์พร้อมกันหลังจากสวดมนต์เสร็จสรรพ
ก็จะให้ทุกคนนั่งทำสมาธิกันประมาณ ๕-๑๐ นาที...
ให้หลับตา สำรวมจิตนึกถึง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่ตั้งแล้วให้
ภาวนา พุทโธ ตามลมหายใจเข้า-ออก...
ซึ่งพฤติกรรมทั้งหลายนี้ ให้ทำทุกค่ำคืนเป็นนิจศีล...
...ผมจึงคิดว่า ด้วยกุศลบุญที่ได้ปฏิบัติธรรมมาตั้งแต่เยาว์วัย ทำให้ผม
ไม่ได้ตกอยู่ในอบายมุขใดๆ...มาจนตราบเท่าทุกวันนี้...
ในวัยเด็ก ผมเติบโตมาท่ามกลางความอบอุ่นจาก บิดาและมารดา
ซึ่งคอยดูแลเอาใจใส่ผมเป็นอย่างดี [ น่ารักมาก ] ตั้งแต่เยาว์วัย...
...ตราบจนกระทั่งแตกเนื้อหนุ่ม...
...ในช่วงนี้จะเป็นประวัติของผมที่ว่า...
...กว่าจะมาเป็นโหรให้ทุกท่านได้รับฟัง ณ.บัดนี้...
...ในตอนที่ ๑. เรื่อง การจากไปของบิดาข้าพเจ้า...
...พล.ต.ท.ชัยยงค์ ปฏิพิมพาคม...
เกิดความรู้สึกอยากศึกษาเกี่ยวกับการดูดวง...
ในตอนแรกๆก็หัดดูไพ่ยิปซี ซึ่งตอนนั้นกำลังเป็นที่นิยมกันผมก็ซื้อหนังสือ
ของอ.ต่างๆที่เกื่ยวกับไพ่ยิปซี..มาอ่านอยู่หลายเล่มด้วยกัน...
ดูไปดูมายังรู้สึกสับสนอยู่มาก...ก็เลยไปหาซื้อตำรากร๊าฟ เลข ๗ตัวฯลฯ
มาลองศึกษาดู...หัดทายเพื่อนๆและญาติ...
ไปเรื่อยก็ยังไม่ประสพกับความสำเร็จใดๆ...ทายถูกบ้าง ผิดบ้าง...
...จนรู้สึกเริ่ม...ท้อแท้...หาความแน่นอนอะไรจากตัวเองไม่ได้...
...จนค่อยๆรามือลงไป...ในที่สุด...
จนกระทั่งมาถึงปี ๒๕๓๘...ระยะนั้นคุณพ่อผมอาการไม่ดีต้องนอนอยู่ที่
ร.พ. ตำรวจผมก็ไปเยี่ยมท่านอยู่เป็นประจำ...บางทีก็ถามคุณพ่อเกี่ยวกับเรื่องโหราศาสตร์...ซึ่งท่านเคยศึกษามาอยู่ก่อนแล้วแต่ท่านก็บอกว่า...
ตอนนี้ท่านจำอะไรไม่ได้แล้วเกี่ยวกับวิชาโหราศาสตร์...มันลืมไปแล้วหมดสิ้น...
ผมก็เข้าใจท่านไม่ได้ถามท่านอีกต่อไป...ตัวคุณพ่อผมเองเดิมทีสามารถทาย
ดวงชาตาได้อยู่ในขั้นไม่ธรรมดาเพราะเคยเห็นบรรดาญาติๆ และมิตรสหาย...
มาให้ท่านดูดวงกันอยู่เป็นประจำ...
ในเดือนมีนาคม ๒๕๓๘ คุณพ่ออาการไม่ค่อยดี...
มีปัญหาหมอลงความเห็นว่าควรจะต้องผ่าตัดซึ่งจะต้องปรึกษากับบรรดา
ญาติก่อน...ตอนนั้นผมก็คิดอะไรไม่ออก...
พอคิดออกมาได้ก็รีบไปที่หน้าวัดบวรทันที...ในสมองสั่งงานว่าต้องไปดูดวง
ให้คุณพ่อจะดีกว่าที่หน้าวัดบวรจะมีชมรมโหราศาสตร์อยู่...
มี...อ.หมอดูอยู่หลากหลาย...เมื่อไปถึงที่นั่นผมก็ตรงไปหา อ.ผู้หนึ่งบอก...
วัน เดือน ปีเกิดและชื่อของคุณพ่อให้ อ.ดูดวง...ให้...
พอเห็นชื่อคุณพ่อ อ.ท่านนั้นก็จำได้...หลังจากตรวจดวงชาตาคุณพ่อ
เสร็จก็กล่าวว่า "ท่านอายุยืนผ่าตัดได้...ไม่มีปัญหาอะไรครับ"ผมได้ฟัง...
ใจก็มาเป็นกองรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก...
พอกลับมาถึงบ้าน...คุณแม่และพี่ๆของผมได้ลงความเห็นกันแล้วว่าต้อง
ยอมให้หมอ...ผ่าตัดคุณพ่อในตอนนั้น...
ผมก็เสริมไปอีกว่า ไปดูดวงมาแล้ว...อ.หมอ บอกว่าผ่าตัดได้เลย ไม่มีปัญหา...
ทุกคนก็มีสีหน้าดูดีขึ้น...คือเลิกเครียดกัน...หลังจากวันนั้น...
ในวันที่ ๑ มีนาคม ๒๕๓๘ได้พาคุณพ่อไปผ่าตัดที่ ร.พ.กรุงเทพพอเช้าวันที่ ๒
หมอก็ลงมือผ่าตัดคุณพ่อ...
เสร็จสรรพหลังผ่าตัด มีคุณหมอท่านหนึ่งเดินมาเยี่ยมคุณพ่อ...แล้วกล่าวว่า
"ผลการผ่าตัดครั้งนี้ เป็นที่น่าพอใจเป็นอย่างยิ่งครับ"
ทุกคนได้ฟังแล้ว...ก็รู้สึกคลายใจกันไปทุกคน...แต่แล้ว...อย่างไม่คาดฝัน
ในตอนเที่ยงๆของวันที่๔ มีนาคม ๒๕๓๘ พี่สาวได้โทรศัพท์มาหาผมแล้วบอกว่า
" เอ็ก คุณพ่อ อาการไม่ดีรีบมา ร.พ. ด่วน "
เท่านั้น ผมก็รีบไป ร.พ. อย่างรวดเร็ว...ทันที...
ที่หน้าเตียงคุณพ่อ...ห้อมล้อมไปด้วยครอบครัวของผม...
พวกเราเวียนกันเข้าออกดูอาการของ...คุณพ่อ...
จนกระทั่งถึงเวลา ๑๙.๐๕ น.คุณหมอได้เข้ามาถามบรรดาญาติๆว่าจะให้ดึง
สายยางออกจากตัวคุณพ่อไหม? พวกเราก็บอกไปว่า...ไม่ต้อง...ให้ท่านจากไป
โดยตามธรรมชาติ...ดีกว่าหลังจากนั้นพวกเราก็ยืนห้อมล้อมรอดูการจากไป
ของท่านอย่างสงบ...พอถึงเวลา๑๙.๔๕ น.คุณพ่อก็ได้จากพวกเราไป...
อย่างไม่มีวันกลับ...จะไม่ได้พบพานกันอีกตลอดกาล...ในชาตินี้...
...ติดตาม กว่าจะมาเป็นโหรตอน ๒...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น